مشهد سیتی

آیا قواعد نظری یا قوانین عملی منهاج فردوسیان، به مرور زمان، کهنه می‌شوند، یا چیزهای جدید و جالب به آن افزوده خواهد شد؟ /
جواب: دیدگاه‌ها و احکام عملی اسلام، ثابت است، پس قواعد نظری و قوانین عملیِ منهاج فردوسیان نیز ثابت است؛ ولی عمل به آن، نشاطی نو به نو به ارمغان می‌آورد. یعنی هر گاه کسی بتواند به قوانین عملی منهاج فردوسیان عمل کند تا بدان پایه که عمل به این قوانین، به حالت ملکه در وجودش در آید، درهای انوار ملکوت، بر قلبش باز شده و آنچه برای اهل دنیا و غافلان، نادیدنی است، می‌بیند و آنچه برای آنان ناشنیدنی‌ست، آن می‌شنود و در فضایی غیر از فضای آلوده و خاکستری دنیا تنفس خواهد کرد. این حالات عالی، چنان سرخوشی و سرمستی‌ای به ارمغان می‌آورد که برترین لذت‌های اهل دنیا، در کنار آن، عذاب الیم شمرده می‌شود.

سؤال: آیا تسلط داشتن بر قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان و اصول استجماع، برای طلبه‌هایی که فقط قصد مبلغ شدن دارند و نمی‌خواهند به اجتهاد و مرجعیت برسند، مفید است؟
جواب: با توجه به این که قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان، مجموعه‌ای از دیدگاه‌ها و احکام عملیِ واضح و مسلّم شیعه‌ی اثنی‌عشری است، بر هر طلبه‌ای که قصد منبر رفتن و تبلیغ دین مبین دارد، بسیار لازم است تا از آنها مطلع بوده و چیزهایی که مغایر با آن‌هاست را ترک نماید.

[۲۶۸] محکم: «قُلْ إِنَّ الخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یوْمَ القِیامَهِ أَلَا ذَلِک هُوَ الخُسْرَانُ المُبِینُ * لَـهُم مِّن فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِّنَ النَّارِ وَمِن تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذَلِک یخَوِّفُ اللهُ بِهِ عِبَادَهُ یا عِبَادِ فَاتَّقُونِ»۱
ترجمه: «[ای رسول ما به اینان] بگو: زیانکاران در حقیقت کسانی‏اند که به خود و کسانشان در روز قیامت زیان رسانده‏اند. آری، این همان خسران آشکار است. آن‌‌ها از بالای سرشان چترهایی از آتش خواهند داشت و از زیر پایشان [نیز] طبق‏هایی [آتشین است]. این [کیفری] است که خدا بندگانش را به آن بیم می‏دهد. [و می‌فرماید:] ای بندگان من، از من بترسید».

********************

[۲۶۹] محکم: «وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِن سُوءِ العَذَابِ یوْمَ القِیامَهِ وَبَدَا لَـهُم مِّنَ اللهِ مَا لَمْ یکونُوا یحْتَسِبُونَ * وَبَدَا لَـهُم سَیئَاتُ مَا کسَبُوا وَحَاقَ بِهِم مَّا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِئُون»۲
ترجمه: «و اگر آنچه در زمین است، ‏یکسره برای کسانی که ظلم کرده‏اند باشد و نظیرش [نیز] با آن باشد، قطعاً [همه‌ی] آن را برای رهایی خودشان از سختی عذاب روز قیامت ‏خواهند داد و آنچه تصور[ش را] نمی‏کردند از جانب خدا بر ایشان آشکار می‏گردد. و [نتیجه‌ی] گناهانی که مرتکب شده‏اند برایشان ظاهر می‏شود و آنچه را که بدان ریشخند می‏کردند آن‌‌ها را فرا می‏گیرد».

********************

[۲۷۰] محکم: «وَسِیقَ الَّذِینَ کفَرُوا إِلَی جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّی إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَـهُم خَزَنَتُهَا أَلَمْ یأْتِکمْ رُسُلٌ مِّنکمْ یتْلُونَ عَلَیکمْ آیاتِ رَبِّکمْ وَینذِرُونَکمْ لِقَاءَ یوْمِکمْ هَذَا قَالُوا بَلَی وَلَکنْ حَقَّتْ کلِمَهُ العَذَابِ عَلَی الکافِرِینَ * قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَی المُتَکبِّرِینَ»۳
ترجمه: «و کسانی که کافر شده‏اند گروه گروه به سوی جهنم رانده شوند تا چون بدان رسند درهای آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانانش [با خشم فراوان] به آنان گویند: مگر فرستادگانی از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزی شما را هشدار دهند؟! [آن ناسپاسان] گویند: چرا [آمد] ولی [این اقرار کردن فایده‌ای برایشان ندارد و] فرمان عذاب بر کافران واجب آمد. و گفته شود از درهای دوزخ درآیید. جاودانه در آن بمانید. وه چه بد [جایی] است جای سرکشان».

********************

[۲۷۱] محکم: «وَکذَلِک حَقَّتْ کلِمَتُ رَبِّک عَلَی الَّذِینَ کفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ»۴
ترجمه: «و بدین گونه فرمان پروردگارت درباره‌ی کسانی که کفر ورزیده بودند به حقیقت پیوست که ایشان همدمان آتش خواهند بود»

********************

۱ . سوره‌ی زمر، آیات ۱۵ و ۱۶.
۲ . سوره‌ی زمر، آیات ۴۷ و ۴۸.
۳ . سوره‌ی زمر، آیات ۷۱ و ۷۲.
۴ . سوره‌ی غافر، آیه‌ی۶.

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) به نقل از حدیثی از امام صادق علیه السلام می‌فرمودند:
برای اینکه بدانید اعمالی را که انجام می‌دهید مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد یا نه، ببینید بعد از هر عمل چه کاری را انجام می‌دهید:
۱ ـ الطاعه بعد الطاعه دلیل علی قبول الطاعه؛
اگر طاعت پشت طاعت انجام می‌دهید دلیلی بر مورد قبول قرار گرفتن طاعت های شماست.

۲ ـ الطاعه بعد المعصیه دلیل علی غفران المعصیه؛
اگر بعد از معصیت و گناه ، طاعتی انجام می‌دهید دلیلی بر بخشیده شدن آن معصیت است.

۳ ـ المعصیه بعد الطاعه دلیل علی رد الطاعه؛
اگر بعد از طاعتی ، گناه و معصیتی انجام دهید، دلیلی بر عدم پذیرش و رد شدن آن طاعت شماست.

۴ ـ المعصیه بعد المعصیه دلیل علی خذلان العبد؛
اگر همینطور گناه و معصیت پشت گناه و معصیت انجام شود، وای به حال آن بنده که در زیانکاری بس وحشتناکی است.

آیا این حدیث، درست و منهاجی است؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

جواب:

باسمه تعالی

سلام علیکم
در باره‌ی این متن، توجه شما را به چند نکته جلب می‌کنم:
۱. قسمتی از متن بالا، در منابع شیعی، یافت شد که به شرح زیر است:
وَ فِی حَدِیثٍ عَنْهُ ص أَنَّهُ قَالَ: الطاعه [الْمَعْصِیَهُ] بَعْدَ الطَّاعَهِ دَلِیلٌ عَلَى رَدِّ الطَّاعَهِ وَ الطَّاعَهُ بَعْدَ الْمَعْصِیَهِ دَلِیلٌ عَلَى غُفْرَانِ الْمَعْصِیَهِ. (عوالی اللئالی العزیزیه فی الأحادیث الدینیه، ابن ابی جمهور احسائی، جلد ۱، صحفه‌ی ۲۸۳، الفصل العاشر فی أحادیث تتضمن شیئا من الآداب الدینیه)
۲. متنی که از مرحوم مجتهدی در چهار بند ذکر کردید را در منابع شیعه نیافتم.
۳. آنچه در روایت عوالی اللئالی است، به نقل از رسول خداست نه امام صادق علیهما السلام.
۴. روایت عوالی اللئالی، مرسل است یعنی سند ندارد و نداشتن سند، حدیث را ضعیف می‌کند.
۵. کتاب عوالی اللئالی، مورد قبول بزرگان حدیث نیست و اشکالات متعددی بر آن وارد می‌دانند که در کتاب «منابع منهاج فردوسیان» به آن پرداخته شده است.
۶. مؤلف این کتاب، یعنی ابن ابی جمهور احسائی، متهم به صوفی‌گری و غلو است و از اعتبار و وجاهتی در میان علمای بزرگ حدیث، برخوردار نیست.
۷. از روایات کتاب عوالی اللئالی،‌ در تنظیم برنامه‌ی تربیتی منهاج فردوسیان استفاده نشده است، زیرا مؤلف و کتاب، هر دو مورد اختلاف و اتهام هستند.

نتیجه‌گیری:
با این حساب، به نظر می‌رسد متنی که از مرحوم مجتهدی نقل کرده‌اید، در خور توجه نباشد.

موفق باشید
حاج فردوسی

به گزارش خبرگزاری فارس، حجت‌الاسلام حسین تهرانی، فرزند مرحوم آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی اخیراً به نقل چند خاطره از پدر خود پرداخت که گویای سیره عملی این استاد اخلاق در ساعات تحویل سال شمسی است. وی در این باره می‌گوید:
حاج‌آقا مقید بودند که حتماً برای لحظه سال تحویل در مشهد مقدس باشند. چون زیارت امام رضا‌ علیه‌السلام از زیارت بقیه اهل‌بیت به‌حسب ظاهر سهل‌الوصول‌تر بود، دوست داشتند که ابتدای سال را در حرم ایشان باشند. البته بعضی سال‌ها که لحظه تحویل سال نیمه‌های شب بود، ممکن بود که به حرم نروند، ولی مقید بودند که در مشهد باشند.
ایشان همیشه قبل از تحویل سال، مقید بودند که ۳۶۵ مرتبه دعای «یا مقلّب القلوب» را به‌طور کامل بخوانند و برای اینکه این دعاها تا لحظه تحویل سال تمام شود، از یک ساعت قبل از اعلام عید، شروع می‌کردند و مشغول خواندن این دعای شریف بودند.
ایشان بعد از لحظه سال تحویل مقید بودند اولین چیزی که میل می‌کنند، تربت امام حسین‌ علیه‌السلام باشد. یعنی حضرت استاد در دو روز از سال، مقید بودند که اوّلین چیزی که می‌خورند، تربت امام حسین(ع) باشد؛ یکی عید فطر بود که در ابتدای روز با تربت کربلا افطار می‌کردند و یکی هم نوروز که بعد از تحویل سال، کمی از آن را میل می‌کردند.
منبع: HTTP://WWW.FARSNEWS.COM/NEWSTEXT.PHP?NN=13911229000216

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بررسی و نقد:
از سویی نوروز، از آئین کهن ایران است. و از سوی دیگر، در لحظه‌ی تحویل سال، هیچ اتفاق خاصی در عالم هستی نمی‌افتد، بلکه خورشید، مثل همه‌ی برج‌ها، از برجی وارد برج دیگری می‌شود. لذا اهمیت دادن به خرافاتی به نام «لحظه‌ی تحویل سال»، از هر مسلمان معمولی، زشت است چه رسد به کسی که ادعای مرجعیت داشت و به عنوان بزرگ‌ترین عالم پایتخت ایران از او نام برده می‌شد.
آنچه در بالا خواندید، جز انحراف شخصی و کج‌سلیقگی آن مرحوم، نام دیگری ندارد. بدعت‌ها و خرافاتی که هیچ ریشه‌ای در دین ندارد. این گونه حرکات سلیقگی و نشر دادن آن، مایه‌ی افزودن حیرت بر حیرت در نزد عوام مردم است.
از سویی، مرحوم حاج آقا مجتبای تهرانی (ره) را عالم و مجتهد و مرجع تقلید معرفی می‌کنند و از سوی دیگر،‌ کارهایی مثل حضور در مشهد یا حرم یا خوردن تربت یا خواندن فلان دعای بی‌سند به تعداد روزهای سال شمسی را به ایشان منسوب می‌نمایند. نتیجه‌اش این است که مردم عوام، خیال کنند که این کارها، از دین است و آنان نیز به انجام آن، رغبت دینی نشان دهند.
آگاه باشید که موارد فوق، که توسط پسرشان به ایشان منسوب شده، از دین نیست و اگر واقعاً آن مرحوم، چنین کارهایی انجام می‌داده، همه‌اش از سلیقه‌ی شخصی و علاقه‌ی قلبی به آئین‌های کهن و باستانی بوده و رد و اثری از آن در قرآن کریم و روایات اهل بیت طاهرین (علیهم السلام) نیست.

حاج فردوسی